Milli Edebiyat Dönemi, 1911-1923 yılları arasında Türk edebiyatında yaşanan bir dönemdir. Milli Edebiyat, Milli Mücadele'nin öncesi ve sonrasındaki yılları kapsar ve Türk edebiyatında milli bilincin artmasına ve Türk kültür ve tarihine vurgu yapılmasına yol açmıştır.
Milli Edebiyat dönemi şiiri, milli değerleri savunan, Türk kültür ve tarihine dikkat çeken, doğal dil kullanımına önem veren bir şiir anlayışını benimsemiştir. Şiirlerde sade bir dil kullanımı, yerli motifler ve halk edebiyatından alınan unsurlar kullanılmıştır. Bu dönemde şiirlerde dil sadeleştirilmiş, Arapça ve Farsça sözcükler terk edilmiştir. Ayrıca divan edebiyatındaki şiirin biçimi ve nazım şekilleri terk edilmiş ve halk şiirine yaklaşılmıştır.
Milli Edebiyat döneminin önde gelen şairleri arasında Mehmet Akif Ersoy, Yahya Kemal Beyatlı, Ziya Gökalp, Ömer Seyfettin ve Faruk Nafiz Çamlıbel yer alır. Bu şairler, Türk kültür ve tarihine duyarlı, milli ve manevi değerlere sahip, Türkçe'nin güzelliklerini yansıtan şiirler yazmışlardır.
Milli Edebiyat dönemi şiiri, Türk edebiyatında önemli bir dönüm noktası olmuştur. Bu dönem, Türk edebiyatında milli bilincin ve Türkçe'nin önem kazanmasına yol açmış, Türk şiirinde halkı merkeze alan bir anlayışın oluşmasına ve halk şiirinden beslenen bir şiir dilinin oluşmasına vesile olmuştur.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page